arayıp sorardı. Bir gün, İnegöl'de bulunan baba dostu Korkut
Alp O'na haber göndererek,
- "Keşiş Dağı çevresinde geyiklerle gezip söleşen ve
Geyikli Baba adıyla anılan bir devrişin olduğunu" bildirdi.
Orhan Gazi hemen adamlarını gönderip Geyikli Baba'yı davet
etti ama o mübarek zat bu daveti kabul etmedi.
Orhan Gazi adamlarını tekrar gönderip sebebini sorunca
Geyikli Baba şu cevabı verdi:
"- Dervişler kalp ve göz ehli olurlar da her işin zamanını
gözetirler. Vakti gelince davete uyarlar ki, gittikleri zaman
duaları makbul ola!"
Günlerden bir gün, Geyikli Baba kavak ağaçlarından birini
köküyle birlikte sökerek Bursa'nın yolunu tuttu; sarayın
avlusuna girdi ve kapının iç tarafına bu ağacı dikmeye
başladı. Durumdan haberdar edilen Orhan Gazi oraya geldiğinde
ağaç dikilmişti. Derviş şöyle seslendi:
"- Bu ağaç bizim hediyemizdir ve burada durdukça
dervişlerin duası sana ve soyuna makbuldür!"
Sonra durup duasını yaptı ve geldiği yere doğru gitmeye
başladı. Arkasından koşup yanına varan Orhan Gazi ile
aralarında şöyle bir konuşma oldu:
"- Derviş Koca! Şu eyleştiğin, dağında dolaştığın İnegöl
yöresi senin olsun!"
"- Mal da, mülk de Allah'ındır Bey! O. ehline verir. Biz
mal ve mülk ehli değiliz."
"- Peki, mal ve mülk ehli kimlerdir?"
"- Hak Teala, dünya mülkünü senin gibi hanlara ısmarladı.
Malı da iş ehline ısmarladı ki, kulları birbirleriyle işlerini
göreler."
"- Derviş Koca, benim sözümü de tutsan ne olur?
Arkadaşların için şöyle bir parçacık yer de mi kabul
etmezsin?"
"- Peki, kalbin kırılmasın Bey! Şu tepecikten berisi
dervişlerin avlusu olsun, yeter!"
Orhan Gazi oldukça rahatlamış olarak geri döndü. Geyikli
Baba öldükten sonra kabrinin üstüne bir türbe, yanına da bir
tekke ile mescid yaptırdı.
Geyikli Baba'nın saray avlusuna diktiği kavak ağacı gelen
her padişah tarafından korunup gözetilerek ulu bir ağaç oldu.
"Geyikli Baba Tekkesi" de o gün bu gün varlığını korudu ve
hep ziyaret edildi.