Utah Üniversitesinden sosyolog Nick Wolfinger tarafından yapılan çalışmaya göre, 28-32 yaşlar arasında evlenen insanların sonraki yıllarda ayrılma olasılıkları diğerlerine kıyasla daha düşük oluyor. Sosyologların önceki inanışları ise evlenmek için daha fazla beklemenin genelde istikrara götürdüğü yönündeydi.
Wolfinger, Ulusal Aile Gelişimi Araştırmasının 2006-2010 ve 2011-2013 yıllarından verileri analiz etti ve bir tür ters çan eğrisinin varlığını fark etti. "Boşanma ihtimaliniz, 20'li yaşların sonu 30'lu yaşların başı boyunca gençlik yıllarınız geçtikçe azalıyor. Sonrasında 30'lu yaşların sonuna, 40'lı yaşların başına doğru ilerledikçe boşanma ihtimali yine artmaya başlıyor” diyor Wolfinger. Araştırmaya göre, 32. yaştan sonra her yıl, boşanma olasılığı yaklaşık %5 oranında artıyor.
28'den sonrası en uygun zaman
20'li yaşların sonu, 30'lu yaşların başının kişinin hayat boyu sürecek bir partnerliği başlatması için en uygun zaman olmasının birçok mantıklı nedeni var. Bu yaşlardaki insanlar, biri ile gerçekten iyi mi anlaştıklarını yoksa yalnızca hormonlarının oyununa mı geldiklerini anlayabilecek deneyime sahiptirler. Hayatlarına dair önemli kararlar vermiş, sorumluluklar almışlardır. Ve ihtiyaç anında birisini desteklemeye kalkışabilecek maddi yeterliliğe ulaşmış olabilirler.
Bununla birlikte, yaşları ve hayatları, evlilikle gelen alışkanlıklarda, hayat tarzında, hedeflerde ve kişisel hijyende yapılması gereken pek çok değişikliği kaldıramayacak kadar ilerlemiş değildir. Muhtemelen zamanlarını, kaynaklarını ve sadakatlerini paylaşmaları gereken eski eşleri yoktur.
Wolfinger'ın açıklamasına göre, çan eğrisi, cinsiyet, ırk, aile yapısı, yaş, eğitim, dinsel gelenekler, dini katılım ve cinsel geçmiş, yaşanılan metropoliten bölgenin büyüklüğü gibi değişkenlerin kontrolünde bile etkili olmaya devam ediyor. Wolfinger, bunun nedeninin seçim yanlılığı olabileceğini düşünüyor. Wolfinger, "Evlenmek için 30'lu yaşlarını bekleyen insanlar, evliliklerini iyi bir şekilde götürmeye yatkın olmayan insanlar olabilirler. Yani geç evlenen insanlar, evlilikte başarıya en yatkın olan kişileri dâhil etmemek için ayıklanan bir potansiyel eş havuzu ile yüz yüze geliyorlar” diyor.
Diğer uzmanların görüşü farklı
Diğer sosyologlar ise bu konuya şüphe ile yaklaşmakta gecikmediler. Maryland Üniversitesinden Phillip Cohen, Amerikan Halk Araştırmasından aldığı farklı bir veri topluluğu ile yaşlanmanın beraberinde evlilikte daha düşük başarı getirmediği sonucuna vardı. Yaptığı analize göre, eğer boşanmak istemiyorsanız evlenmek için ideal yaşlar, 45-49 arası; bu yüzden insanların internetteki istatistikî analizlere göre hayatlarına dair kararlar vermemeleri gerektiğini söylüyor.
Gerçek olan tek şey ise şu: Boşanma, ölçmesi güç olan bir sosyal kalıp. Birçok yerde bu konu üzerinde veri toplanmasına karşı çıkılıyor. Ve devletin onayını almaksızın birlikte yaşama seçeneğini tercih eden insan sayısı gittikçe arttığı için aile yapısını ölçmek amacıyla boşanmaları saymak, gittikçe daha kullanışsız oluyor.
Ama araştırmalarla desteklenen birkaç gerçek de var. Örneğin paraya ve üniversite diplomasına sahip olmak, birlikte yaşamaya başlamadan önce nişanlanmak ve çocuk sahibi olmak için düğünden sonrayı beklemek boşanma ihtimalini azaltıyor. Bunlara inanmakta bir sakınca yok!
